Samenvatting:
Videohometraining (VHT) is op te vatten als een vorm van gezinstherapie bij een problematische opvoedingssituatie die nog volop in ontwikkeling is. Bij deze hulpverleningsmethode wordt de werkvorm hometraining gehanteerd en richt men zich inhoudelijk op de communicatie en interactie tussen de gezinsleden. Het medium video is hierbij het meest essentiële hulpmiddel. De lezer wordt geïnformeerd over de ontwikkeling en de huidige vorm van VHT. Speciale aandacht wordt gegeven aan de indicatiestelling, de elementen van de communicatie en de interactieanalyse, waarop de training zich in het bijzonder richt. Er volgt een overzicht van onderzoek naar de effecten van VHT. Ten slotte wordt in een discussie ingegaan op de stand van zaken en enkele ontwikkelingen die belangrijk zijn voor de toekomst van VHT.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatuur
Biemans, H.M.B. (zonder jaartal). Interacties op video. Mogelijkheden voor analyse en begeleiding. Utrecht: SPIN. (Intern stuk/stencil, ongedateerd)
Biemans, H.M.B. & Stroucken, T. (1992). VHT+. Video–hometraining en trajectbegeleiding. In L.J.W.M. Muller (Red.), Thuisbehandeling en Hometraining. Een staalkaart van visies, methoden, ontwikkelingen en projecten (pp. 175–179). Utrecht: Uitgeverij SWP.
Boogaart, P.H.M. van den & Wintels, P.M.A.E. (1988). Evaluatie van intensieve thuisbegeleiding (hometraining). Resultaten van een onderzoek onder tien experimentele projecten. Leiden: lisbon–coj–dswc.
Dekker, J.M. (1991). Video–hometraining. In H. Baartman (Red.), Praktisch–pedagogische thuishulp in bewerkelijke gezinnen (pp. 38–55). Houten/Antwerpen: Bohn Stafleu Van Loghum.
Dekker, J.M. & Biemans, H.M.B. (1994). Video–hometraining in gezinnen. Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Eickmans, I. & Kuppens, J. (1992). Video–hometraining voor gezinnen met een hyperactief kind. In L.J.W.M. Muller (Red.), Thuisbehandeling en Hometraining. Een staalkaart van visies, methoden, ontwikkelingen en projecten (pp. 155–161). Utrecht: Uitgeverij SWP.
Hinde, R.A. (1976). On describing relationships. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 17, 1–19.
Hoogland, M. & Biemans, H. (1988). Video Hometraining: Ouders thuis helpen met video. Utrecht: Stichting Promotie Intensieve Thuishulp Nederland (spin). (Interne publikatie/stencil)
Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur (1988). Hometraining: Helpen waar het er op aankomt. Eindrapport van de Begeleidingscommissie van de projecten thuisbehandeling (‘hometraining’) in het kader van het aanvullend beleid jeugdhulpverlening 1985–1988. Rijswijk: Ministerie van WVC, Welzijnsreeks WR 88/3.
Molewijk, A. (zonder jaartal). Video Home Training. Deventer: RIAGG IJsselland. (Stencil/interne publikatie)
Muris, P., Vernaus, A., Hooren, M. van, Merckelbach, H., Heldens, H., Hochstenbach, P., Smeets, M. & Postema, C. (1994). Effecten van video–hometraining: een pilot–onderzoek. Gedragstherapie, 27, 51–62.
Ravelli, A.J. (1990). Video–hometraining: oude wijn in nieuwe zakken? Tijdschrift voor Jeugdhulpverlening en Jeugdwerk, 2(12), 2–7.
Riksen–Walraven, M. (1977). Vroegkinderlijke ontwikkeling: een interventie–experiment. Nijmegen: Dissertatie Katholieke Universiteit Nijmegen.
spin (Stichting Promotie Intensieve Thuisbehandeling) (1993). Jaarverslag 1992. Utrecht: SPIN.
Trevarthen, C. (1979). Communication and cooperation in early infancy. A description of primary intersubjectivity. In M. Bullowa (Ed.), Before speech: The beginnings of human communication (pp. 321–347). London: Cambridge University Press.
Trevarthen, C. (1980). The foundations of intersubjectivity: Development of interpersonal and cooperative understanding in infants. In D. Olson (Ed.), The social foundations of language and thought: Essays in honor of J.S. Bruner (pp. 316–342). New York: W.W. Norton.
Trevarthen, C. (1982). The primary motives for cooperative understanding. In G. Butterworth & P. Light (Eds.), Social cognition: Studies of the development of understanding (pp. 77–109). Brighton: Harvester Press.
Trevarthen, C. (1989). Intuitive emotions: Their changing role in communication between mother and infant. Edinburgh: Department of Psychology, University of Edinburgh.
Vermeulen, H. & Biemans, H.M.B. (1992). Kwaliteitszorg binnen de videohometraining. Utrecht: spin. (Interne notitie/stencil)
Vogelvang, B.O. (1993). Video–hometraining ‘Plus’ en het Projekt aan Huis. Verheldering van twee methodieken voor intensieve pedagogische thuisbehandeling. Academisch proefschrift Vrije Universiteit Amsterdam. Enschede: CopyPrint 2000.
Watzlawick, P., Beavin, J.H. & Jackson, D.D. (1970). De pragmatische aspecten van de menselijke communicatie. Deventer: Van Loghum Slaterus.
Weiner, A., Kuppermintz, H. & Guttmann, D. (1994). Video Home Training (The Orion Project): A short–term preventive and treatment intervention for families with young children. Family Process, 33, 441–453.
Wels, P.M.A. (december 1991). Toepassing en evaluatie van een ambulant gezinsbegeleidingsprogramma voor gezinnen met een jong hyperactief kind. Aanvraag AIO–project VF–programma Ambulante hulpverlening aan gezinnen. Nijmegen: Katholieke Universiteit Nijmegen, Instituut voor Orthopedagogiek. (Herziene versie)
Wels, P.M.A. (1994). Video–hometraining. In G. Cluckers, R. Kohnstamm, M. Meijer, J. Rispens, T.W.J. Schulpen, R. Willemaers & G.A. Bakker (Red.), Problemen en risicosituaties bij kinderen en adolescenten. Achtergrond, oorzaak en behandeling (pp. ther–VHT–1–14). Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Wels, P.M.A. & Jansen, R.J.A.H. (in druk). Videohometraining bij gezinnen met een hyperactief kind. Utrecht: Uitgeverij SWP.
Wels, P.M.A., Jansen, R.J.A.H. & Pelders, G.E.J.M. (1994). Videohometraining bij hyperactiviteit van het kind. Een voorstudie naar specifieke trainingselementen en een meervoudige case–study naar belevingsverandering bij ouders. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 33, 363–379.
Wels, P.M.A. & Oortwijn, A.J. (1992). Video–Hometraining. Een bijdrage tot wetenschappelijke fundering. Tijdschrift voor Orthopedagogiek, 31, 3–21.
Wet op de Jeugdhulpverlening; wet van 8 augustus 1989, houdende regelen ten aanzien van de jeugdhulpverlening (1989). Staatsblad (1989), (12 september) 358, 359.
White, R. (1959). Motivation reconsidered: The concept of competence. Psychological Review, 66, 297–323.
Wintels, P.M.A.E., Bogaart, P.H.M. van den & Mesman Schultz, K. (1989). Experimenteel hometrainingsbeleid. Belangrijkste resultaten van een programma–evaluatie van tien hometrainingsprojecten. Onderzoeksrapport van het Centrum Onderzoek Jeugdhulpverlening (coj). Rijswijk: Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Summary
Video home training (VHT), a new method in family care that is still in its developing stage, is defined as a form of family therapy which can be useful in cases of a problematic child rearing situation. In this intervention the trainer uses home training as a working format and focusses on the communication and interaction patterns between the family members. The medium of video is used as an essential tool in achieving the goals of the programme. This article informs the reader of the development and backgrounds to the method. Special attention is given to the process of indication for the method, the basic elements and analysis of the communication interaction on which the training is focussing. Subsequently, a short review of effect studies on the method is presented. In closing, several issues that are important in future developments of VHT are discussed.
Dr. P.M.A. Wels is psycholoog en als universitair hoofddocent verbonden aan het Instituut voor Orthopedagogiek van de Katholieke Universiteit Nijmegen.
Contactadres: Instituut voor Orthopedagogiek, Postbus 9104, 6500 HE Nijmegen.
About this article
Cite this article
Wels, P.M.A. Videohometraining. KIAD 21, 103–111 (2000). https://doi.org/10.1007/BF03060765
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060765